Dublin reis – Pater Karel Van zaterdagmorgen 7 maart tot dinsdagmiddag 10 maart zijn we met 3 bestuursleden (Wim Hendrix, Herman Greten en Wim Poeth) van de Stichting Pater Carolus Houben vergezeld van de partners en aangevuld met een bestuurslid en partner van het kerkbestuur van Oud-Geleen naar Dublin geweest. Doel was het bezichtigen van de stad Dublin, maar vooral een bezoek brengen aan Mount Argus en Pater Karel. We waren enigszins teleurgesteld toen we na enkele keren navragen steeds een antwoord kregen dat men niet wist waar Mount Argus lag en dat men van Pater Karel nog nooit gehoord had. Maar deze teleurstelling zou later ruimschoots goedgemaakt worden. Het bleek dat ons hotel op minder dan een half uur lopen verwijderd was van Mount Argus. Op zondagmorgen zijn we naar de H. Mis gegaan van 11.00 uur. We waren om 10.45 uur aanwezig. In de kerk zat op dat moment nog bijna niemand. We hebben in een bank plaatsgenomen. Toen ik een Passionist zag aankomen, ben ik meteen naar hem toegegaan en heb ik hem gevraagd of Pater Frank Keevins aanwezig was. Het bleek dat Frank Keevins elders was maar dat de persoon waarmee ik sprak (Pater Kenneth Bradley) zijn plaatsvervanger was. Ik heb hem toen verteld dat wij met een delegatie van het bestuur van de Stichting Pater Carolus Houben aanwezig waren. Hij vertelde mij vervolgens dat hij op dit moment weinig tijd had maar dat hij ons na de H. Mis gaarne te woord wou staan en ons graag wilde rondleiden in het klooster van de Passionisten. Heel groot was onze verbazing toen meteen aan het begin van de H. Mis de priester in zijn openingswoord de mensen van het bestuur van de Stichting Pater Carolus Houben welkom heette, ons bedankte voor alles wat wij gedaan hadden, maar vooral ons bedankte voor de gastvrije ontvangst van de Passionisten rondom de festiviteiten van de Heilig verklaring van Pater Karel in juni 2007. Hij wenste ons vervolgens een aangenaam en prettig verblijf toe in Dublin. Daarna ontstond een zeer luid en warm applaus van de aanwezigen in een inmiddels overvolle grote kerk. Vervolgens zei de priester: “jullie krijgen nu wel applaus maar niemand kan zien wie jullie zijn, dus ga maar eens staan”. Nadat wij hieraan gevolg hadden gegeven kwam er wederom een oorverdovend, hartverwarmend applaus. Aan het einde van de H. Mis werden we nogmaals door de preister bedankt voor alles wat we gedaan hadden in de kader van de Heilig verklaring en hij wenste ons nogmaals een aangenaam en prettig verblijf toe in Dublin. Na de zegen stond ons zo mogelijk een nog grotere verrassing te wachten. Zeer vele kerkgangers kwamen naar ons toe om onze handen te schudden om ons te bedanken voor al datgene wat we voor Pater Karel gedaan hadden en om ons een prettig verblijf toe te wensen in Dublin. Zeer hartverwarmend! Het deed je echt goed. Onze reis naar Dublin was op dat moment reeds geslaagd. Nadat we vervolgens achter/naast het altaar een kleine tentoonstelling over Pater Karel hadden bezichtigd en de graftombe van Pater Karel hadden gezien kwam Pater Kenneth Bradley ons halen voor de rondleiding door het klooster. We hebben daar onder andere de kamer van Pater Karel – nu ingericht als kapel – mogen zien. Daarna zijn we met Pater Kenneth nog naar het graf van Pater Karel gegaan. We hebben vervolgens – nadat we Pater Kenneth uitvoerig bedankt hebben - afscheid genomen van Mount Argus en Pater Karel. Het heeft op ons allen een zeer diepe indruk achtergelaten. Nadat we de volgende dagen Dublin nog verkend hadden was het dinsdagmiddag weer tijd om naar huis c.q. het vliegveld te gaan. We moesten in de stadsbus ergens overstappen naar de bus die ons naar het vliegveld zou brengen, maar niemand kon ons precies vertellen waar we moesten overstappen. In de bus zat naast mij een dame van ongeveer 70 jaar oud en zij had in de gaten dat wij buitenlanders waren en iets niet wisten. Ik heb haar toen verteld dat wij niet wisten waar we moesten overstappen. Zij zou mij wel vertellen waar dat punt was. Nadat ik had gezegd dat we Dublin een mooie stad vonden begon zij mij te vertellen dat ze in Dublin geboren was en dat Dublin de laatste jaren voor veel inwoners van Dublin erg duur geworden was. Aan haar droevig en bezorgd gezicht was te zien dat ze dat heel erg meende. Toen vervolgens ter sprake kwam dat wij speciaal gekomen waren voor Pater Karel veranderde haar gezicht in een keer in een spontaan lachend gezicht waarbij de tranen uit haar ogen kwamen. Heel duidelijk dat zij een goede band heeft met Pater Karel. Helaas waren we toen op het punt gekomen waar we moesten overstappen. De bewuste dame vertelde niet alleen dat we hier moesten overstappen, maar ze stapte zelf mee uit om ons aan te geven (z e ging zelfs nog in een boekhandel vragen) waar we naar toe moesten lopen om de bus te nemen naar het vliegveld. Voldaan na het bezoek van het mooie Dublin, maar vooral voldaan na alles wat we over Pater Karel hadden gehoord en gezien stapten we even later in het vliegtuig. Een zeer positieve ervaring rijker.

Wim Poeth Voorzitter Stichting Pater Carolus Houben.